سرانجام دنیا پس از چند دهه به طور رسمی از شر بنزین سرب‌دار رها شد
امروزه کمپین‌هایی برای حذف سوخت‌های بنزینی و گازوئیلی آغاز شده است. البته به طور دقیق‌تر می‌توان گفت حذف سرب از بنزین نیم قرن طول کشیده است. تا دهه ۱۹۷۰ همه بنزین‌های دنیا حاوی سرب بود و بهانه افزودن این عنصر خطرناک بهینه‌سازی عملکرد موتور بوده است. اما به تدریج مطالعات و پژوهش‌ها نشان داد که تا چه حد سلامت انسان را به خطر می‌اندازد. ژاپن در سال ۱۹۸۰ مصرف سرب در بنزین را ممنوع کرد. اروپا و آمریکا در دهه ۱۹۹۰ همین کار را کردند و چین و هندوستان از سال ۲۰۰۰ به بعد سرب را از بنزین حذف کردند.
با این حال در آفریقا و شرق آسیا مصرف سرب در بنزین همچنان ادامه پیدا کرد. در سال ۲۰۰۲ سازمان ملل ائتلافی از حکومت‌های آفریقایی به وجود آورد که با کمک شرکت‌های نفتی حذف تدریجی سرب از بنزین را آغاز کردند. در کشورهای زیر لوای صحرای آفریقا از سال ۲۰۰۶ به بعد سرب از بنزین حذف شد اما تا سال ۲۰۱۴ همچنان در کشورهای الجزایر، عراق، یمن، میانمار، کره جنوبی و افغانستان بنزین سرب‌دار مصرف می‌شد. ایجاد کمپین‌هایی نظیر حذف سرب در بنزین در کشورهایی که با چالش‌های سیاسی رو به رو هستند، دشوارتر است اما سرانجام آنها هم به این برنامه‌ها می‌پیوندند. حالا شاید وقت گام بعدی رسیده است و باید تلاش‌ها روی حذف سوخت‌های فسیلی متمرکز شود. پیش از آن باید گوگرد از سوخت‌های دیزلی حذف شود مخصوصا در آفریقا که میزان آن بیشتر از آمریکا و اتحادیه اروپا است.
اکثر کشورهای صنعتی در دنیا باور دارند که سریع‌ترین و ارزان‌ترین راه کاهش گازهای گلخانه‌ای توقف سوزاندن سوخت‌های فسیلی است. توقف سوزاندن سوخت‌های فسیلی مستلزم آن است که همه خودروها، منازل و کارخانه‌ها به برق پاک متصل شوند. اما انجام چنین کاری به آسانی گفتن آن نیست. برای این کار، تولید برق فعلی باید تغییر کند و به شیوه پاک تبدیل شود. ظرفیت فعلی برای نیاز آینده کافی نیست و باید دو برابر شود. تغییر شیوه‌های فعلی و ایجاد ظرفیت برای دو برابر شدن آن حداقل به ۴۰ سال وقت نیاز دارد.
بر اساس برآوردهای دانشمندان دانشگاه برکلی کالیفرنیا که در پژوهش جامع ۲۰۲۰ انجام شده، اگر تمام خودروهای تولیدی تا سال ۲۰۳۰ برقی شوند و تمام منازل و کارخانه‌ها فقط از برق استفاده کنند، امکانات فعلی جوابگوی برق مورد نیاز نخواهند بود. تنها ۳۵ درصد از این افزایش ظرفیت برق را خودروها مصرف خواهند کرد.
برای دو برابر شدن ظرفیت تولید برق مورد نیاز، علاوه بر ایجاد مزارع تولید برق به کمک انرژی باد و خورشید باید کارخانه‌های برق هسته‌ای احداث شوند و زیرساخت‌های ذخیره انرژی در باتری به وجود آیند.
